فیلم | منافسه حامد شاکرنژاد با قاری کویتی در برنامه محفل

 به گزارش ایکنا، شیخ عبدلله ابوالحسن، قاری ممتاز کویتی با حضور در برنامه تلویزیونی محفل شبکه سه سیما از تأثیر برنامه محفل در این کشور سخن گفت.

وی در ادامه آیاتی از سوره‌های مبارکه مؤمنون و بلد را تلاوت کرد.

عبدالله ابوالحسن در این برنامه ابتدا آیات 117 و  118 سوره مبارکه مؤمنون را تلاوت و سپس آیات 1 تا 6 سوره مبارکه بلد را با منافسه زیبای حامد شاکرنژاد، قاری ممتاز کشورمان و میزبان برنامه محفل اجرا کرد.

آیات 117 و 118 سوره مبارکه مؤمنون

وَمَنْ یَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ لا بُرْهَانَ لَهُ بِهِ فَإِنَّمَا حِسَابُهُ عِنْدَ رَبِّهِ إِنَّهُ لا یُفْلِحُ الْکَافِرُونَ ﴿١١٧﴾ وَقُلْ رَبِّ اغْفِرْ وَارْحَمْ وَأَنْتَ خَیْرُ الرَّاحِمِینَ ﴿١١٨﴾

 و هر كس با خدا معبود ديگرى بخواند براى آن برهانى نخواهد داشت و حسابش فقط با پروردگارش مى‏‌باشد در حقيقت كافران رستگار نمى ‌شوند (۱۱۷)

و بگو پروردگارا ببخشاى و رحمت كن [كه] تو بهترين بخشايندگانى (۱۱۸)

 آیات 1 تا 16 سوره مباره بلد

 بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ . لا أُقْسِمُ بِهَذَا الْبَلَدِ ﴿١﴾ وَأَنْتَ حِلٌّ بِهَذَا الْبَلَدِ ﴿٢﴾ وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ ﴿٣﴾ لَقَدْ خَلَقْنَا الإنْسَانَ فِی کَبَدٍ ﴿٤﴾ أَیَحْسَبُ أَنْ لَنْ یَقْدِرَ عَلَیْهِ أَحَدٌ ﴿٥﴾ یَقُولُ أَهْلَکْتُ مَالا لُبَدًا ﴿٦﴾ أَیَحْسَبُ أَنْ لَمْ یَرَهُ أَحَدٌ ﴿٧﴾ أَلَمْ نَجْعَلْ لَهُ عَیْنَیْنِ ﴿٨﴾ وَلِسَانًا وَشَفَتَیْنِ ﴿٩﴾ وَهَدَیْنَاهُ النَّجْدَیْنِ ﴿١٠﴾ فَلا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ ﴿١١﴾ وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْعَقَبَةُ ﴿١٢﴾ فَکُّ رَقَبَةٍ ﴿١٣﴾ أَوْ إِطْعَامٌ فِی یَوْمٍ ذِی مَسْغَبَةٍ ﴿١٤﴾ یَتِیمًا ذَا مَقْرَبَةٍ ﴿١٥﴾ أَوْ مِسْکِینًا ذَا مَتْرَبَةٍ ﴿١٦﴾

 به نام خداوند رحمتگر مهربان

سوگند به اين شهر (۱)

و حال آنكه تو در اين شهر جاى دارى (۲)

سوگند به پدرى [چنان] و آن كسى را كه به وجود آورد (۳)

براستى كه انسان را در رنج آفريده‏‌ايم (۴)

آيا پندارد كه هيچ كس هرگز بر او دست نتواند يافت (۵)

گويد مال فراوانى تباه كردم (۶)

آيا پندارد كه هيچ كس او را نديده است (۷)

آيا دو چشمش نداده‏‌ايم (۸)

و زبانى و دو لب (۹)

و هر دو راه [خير و شر] را بدو نموديم (۱۰)

و[لى] نخواست از گردنه [عاقبت‏‌نگرى] بالا رود (۱۱)

و تو چه دانى كه آن گردنه [سخت] چيست (۱۲)

بنده‏‌اى را آزادكردن (۱۳)

يا در روز گرسنگى طعام‏ دادن (۱۴)

به يتيمى خويشاوند (۱۵)

يا بينوايى خاك‏‌نشين (۱۶)